De geschiedenis van chocolade
Chocolade bestaat al zo’n 4000 jaar. In de tijd van de Azteken en de Maya’s was het een eerste levensbehoefte. Chocolade was een duur product, dus alleen de hogere klasse kon het zich veroorloven.
De eerste moderne chocoladefabriek werd in 1875 in New York City opgericht. De fabriek werd opgericht door Jesse Williams, die naam had gemaakt door het grootste chocoladebedrijf van New York op te richten. Deze chocolade werd geconsumeerd door de rijken en beroemden. Hij bracht 22 miljoen dollar op in 1875. Maar met de toevoeging van chocoladerepenvullingen werden door de slimme fabrikanten parodieën gemaakt en op straat verkocht voor de helft van de prijs van het originele product.
In Waar komt chocolade vandaan?
De cacaoplant is, zoals de meeste planten, een zelfbestuivende plant. Haar bloemen produceren een seksferomoon. Naast de theeplant is dit de enige plant die mannetjes produceert. Een doffe grijze of groene plant met meeldraden die vloeibaar sap produceren, en eetbare knollen verschillen van de bloemen. De knollen van de cacaoplant bevatten ookrea-mentha-zoete” suiker, en kegelvormige bollen van kardemom, vanille, boomgaarden van de kokospalm leveren andere ingrediënten.
Koffie, cacao, chocolade en bier behoorden tot de oorspronkelijke toevoegingen. De Nederlandse ontdekkingsreiziger Cortes kreeg veel van zijn cacao van de Azteken. Chocolade was ook een ruilmiddel in de Amerika’s vóór de blanke slavenhandel.
Melkchocolade was de enige soort chocolade die in de 17e eeuw verkrijgbaar was. Hij is relatief plat en hard. Geraffineerde cacao heeft meer kans om te kristalliseren als het ouder wordt. Donkere chocolade is rijker aan vet en minder bitter. En, tenslotte, bevat de bittere chocolade meer calorieën. Nu heb je veel meer soorten chocola zoals, chocolade met nootjes, fudge chocolade en nog veel meer.
Als kind kwam mijn loyaliteit altijd van degenen die mijn moeders chocolade en koffie dronken. Ik heb nooit leren zoenen op de lippen totdat ik Marinara chocolade leerde kennen. Mijn moeder leerde me de “amandas sterven” methode. Deze methode om voedsel te conserveren werd doorgegeven door de Brigidades die de Vrije Arbeiderspartij in het begin van de 20e eeuw domineerden.
Vrije arbeid betekende niet alleen de mogelijkheid om te werken voor weinig loon, maar ook de mogelijkheid om een leven te hebben. Er was geen sociaal vangnet, en dingen werden vaak uit de hand geleefd. Dit heeft een stempel gedrukt op zowel degenen die het meemaakten als degenen die het niet meemaakten.
De ervaring van vele vrouwen in de suikerrietvelden van de Caribische eilanden was gewoonlijk180 graden Fahrenheit. Zodra zij naar huis terugkeerden, was het dieet van de “nieuwe” vrouwen echter fundamenteel anders dan wat zij hadden leren eten door agenten van de Nederlanders, Spanjaarden, Portugezen en Fransen.
Deze middelen omvatten meer vlees, meer zetmeel, meer rijst en meer zuivelproducten. Dit was om ervoor te zorgen dat er genoeg voedsel zou zijn om de arbeiders te voeden, en de gezinnen bij elkaar zouden blijven. Er was niet zoiets als aalmoezen van de regering, of liefdadigheid. Dit alles werd betaald door hard werken en opoffering.
Hoe werden deze nieuwe diëten toegepast?
In veel gevallen gebeurde dat met geweld. Boeren wilden niet concurreren met de stijgende kosten van rietsuiker, dus werden ze gedwongen ethanol te gebruiken als brandstof voor de fabrieken. Suiker was al duur genoeg om het de risico’s waard te maken, en de harten van de arbeiders te winnen.
De alcohol hielp ziekten te voorkomen die door de alcohol werden verspreid, en maakte het ook gemakkelijker de arbeidskrachten onder controle te houden. Het was ook een tonicum voor de psyche van de arbeiders, het gaf hen kracht in aantallen.
Dit is ook een goede manier om zo min mogelijk te verouderen, want de diners verkopen ook veel drank, en een persoon die lang jong blijft kan ze dus vaak innemen.
Zie hoe gelukkig je ze hebt gemaakt!
lees meer:
About The Author
