Wat is een coaching
Wat coaching niet doet is een ander in een eigen hokje duwen
Een veelgemaakte fout van menig psycho-coach is dat hij onmiddellijk een soort spanning of stress in het lichaam voelt wanneer hij met iemand praat. Dit is op zich geen negatief signaal, maar het kan een ander wel vertellen over wat voor soort team hij of zij praat of wat voor relatie de persoon zou kunnen hebben met een of andere leden van het team. Men kan een positief of negatief gevoel hebben over de “vaardigheden” die de persoon heeft, maar een passender vraag kan zijn: welke soort vaardigheden is eerder nodig om het probleem in kwestie op te lossen? Op kantoor ontwikkelen veel psycho-coaches zo’n opmerkzame manier naar hun cliënten toe, dat zij vaak werken op de manier waarop zij hun cliënten leiden in plaats van op hun cliënten. Het eerste kan manipulatief zijn ten opzichte van het team, terwijl het tweede een subtiele techniek is die een sterke band schept tussen de coach, het team en de cliënt, waarbij coaching in feite evenzeer aanwezig als direct kan zijn. Dit is het soort relatie dat coaching creëert en die onmiddellijk meetbaar is.
Een oplossing voor een veelvoorkomend opleidingsdilemma
Een veel voorkomend dilemma van een school is dat zij de noodzaak inziet van het delen en toepassen van bepaalde principes uit één bepaald vakgebied en deze toepast in een project dat niet gekocht kan worden. Als dat de manier van denken is, zou een klant meer geluk kunnen hebben met “archetypes voor verandering” Het idee dat wij een gespecialiseerd studiegebied nodig hebben voor het bestuderen van menselijk gedrag is niet algemeen gangbaar. Dit komt door de dimensionale paradox die kan optreden wanneer twee dimensies van menselijk gedrag tot dezelfde conclusie komen.
De uitdrukking “verandering is een gedragsdraak” is een bekende uitdrukking onder psycho-coaches die wij hebben leren kennen. Maar de uitdrukking “verandering is een gedragsdraak” is ook een onderwijsuitdrukking. De noodzaak voor iemand om in het diepere besef te gaan dat er beide en enkelvoudige verkenning van zijn zelf moet zijn om de wijsheid te openbaren die binnenin hem is, kan de geaarde basis zijn die dan zekerheid geeft aan elke persoon.
Kan het ooit zo zijn dat de noodzaak van iemand om de verandering te ervaren die het gevolg zal zijn van de uitgebreide versie van zijn hele wezen dat de essentiële voorwaarde is voordat men in staat is om de analyse uit te breiden tot de bodem die verandering zal garanderen? Het enige antwoord op deze vraag is ja, maar het juiste antwoord is: De manier om de wijsheid die ons is geopenbaard te ervaren en te tonen, is het beoefenen van de kwaliteiten van mededogen, huiselijkheid, hartelijkheid, niet oordelen en de bereidheid om te vergeven. De nadruk ligt op de mogelijkheid dat deze kwaliteiten misschien niet nodig zijn voor degenen die deze kwaliteiten in hun huidige vorm nodig hebben voor toekomstige projecten.
Wij voelen dat deze kwaliteiten in ons aanwezig zijn, maar weten wij hoe wij ze kunnen cultiveren? Zijn ze alleen in gebruik omdat ze al deel uitmaken van onze persoonlijkheid. Of behoren deze kwaliteiten tot ons ware zelf, dat voorbij de persoonlijkheid is?
Wij hebben behoefte aan een verandering in onze wereld en bij onszelf, omdat wij het allemaal moeilijk vinden om de huidige toestand waarin wij vastzitten en verlamd zijn, te verdragen. We beseffen dat er iets mis is met de manier waarop de dingen zijn en we willen dat er iets anders wordt. Maar, het is de manier waarop de dingen nu zijn die we zo moeilijk vinden, omdat we onszelf zijn: het ware zelf van ons is de angst, die onze huidige toestand genereert, ongeacht hoeveel andere veranderingen er in onze omgeving plaatsvinden. Het angstige zelf is slechts een niet herkende update van de oude campussen voor namelijk mysteriebehoud dat zich laat zien als een verlaging van de kwaliteit van leven of minder veerkracht.
De mens laat zich knechten door het tegendeel: macht zonder wijsheid, waarbij de zwetende handpalmen en trillende knieën oprijzen als teken van en door angst. Het is deze angst die de velen een veelbelovende droom doet koesteren, en het is de kracht die de voortdurende ijver in stand houdt om zich in te zetten voor de aanval op het leven bij elke wending!
Een situationele kijk op het `Informatietijdperk
Wij jongleren allemaal voortdurend met informatie en vinden dat allesbehalve een slechte zaak, omdat wij voortdurend op één plaats moeten blijven. Hoe tragisch is het, want er zal geen vrijheid of aanpassing zijn met een altijd aanwezige vatbaarheid vooralleurale communicatie en onbegrensde gegevens waarvan we bewust verondersteld worden ze te gebruiken. Het is nogal vreemd dat wij een grote gedragsflexibiliteit moeten aanleren om ons meer te integreren in dingen die wij minder begrepen dan een persoon. De populariteit van Internet bijvoorbeeld is nooit een probleem geweest.
Wat wij als menselijke wezens moeten begrijpen is dat wij hyper-complexiteit hebben ontwikkeld om ons zelfbewustzijn te organiseren.
lees meer:
About The Author
